NZ 5: Tongariro, Wellington en de overtocht

De eerste blog vanaf het Zuidereiland. Het is nu donderdag en we hebben onze eerste nacht op het Zuidereiland gehad.

We waren de vorige keer geëindigd in Lake Taupo. Een dag later (zaterdag) zijn we daar vertrokken langs Lake Taupo afgedaald naar Tongariro National Park.

Mochten jullie misschien denken dat het reizen tussen de verschillende bestemmingen een straf is, dat is dus niet!! De uitzichten zijn elke keer anders en in ieder geval mooier dan ons platte NL: vlak langs een meer of een (megablauwe) zee, dan weer haarspeldbochten in de bergen of in een vallei of langs uitgestrekte weilanden… Dus genieten op de plaats van bestemming en genieten op de weg ernaartoe!

In de middag zijn we in Whakapapa village, in Tongariro National Park gearriveerd. Dit dorp ligt midden in het national park (op ruim 1000 meter) dus het is wat frisser, maar wat een omgeving! Uitzicht op Mount Ruapehu (skigebied, met nu minimale sneeuw), Mount Ruapehu, Mount Tongariro en Mount Ngauruhu (volgens mij is dat Mount Doom uit de Lord of the Rings).

De Tongariro Crossing start buiten het dorp en eindigt weer ergens anders, dus het regelen van vervoer is noodzakelijk. Die dag waren er geen shuttle busjes door het slechte weer, maar de dag erna was goed weer voorspeld, dus toen kwam ons dilemaa: gaan we het nu wel of niet lopen? Het verstand zegt: “19,4 km door de bergen.. daar zijn we niet echt op getraind en we zijn geen 25 meer”. Het gevoel zegt (althans het mijne): “Ik ben toch wel redelijk fit en het is toch wel gaaf als ik die kan lopen!”. Uiteindelijk won het (eigenlijk mijn 😊) gevoel het, heeft Johan zich opgeofferd en hebben we ons voor de “early bird” bus van de dag erna (05.45 vertrekken!) opgegeven. Bij de afwas spraken we nog een Nederlands stel dat deze crossing al eerder had gelopen en zei dat het erg mee viel (maar ja, zij zijn 30!).

’s Avonds begon het te regenen en toen begon ik me wel af te vragen, waarom ik dit eigenlijk wilde. Waarom kan ik niet gewoon een paar korte wandelingen doen vanuit de camping waar we zaten? Ik hoef me toch niet te bewijzen. Toch? Gelukkig viel ik toen in slaap 😊.

De volgende ochtend om 5.15 de wekker, het was droog dus opstaan en om 5.45 met de eerste shuttle bus naar het startpunt. Uiteindelijk zijn we om half 7 begonnen met wandelen, het werd net een beetje lichter en het was in ieder geval (nog) droog.

En… we made it!! 19,4 km door de bergen (van 1170 naar 1886 meter en weer afdalen in ongeveer 5,5 uur!). Het weer was niet super: mistig, regen, maar ook zon en een regenboog op de berg (zie foto), maar ondanks het niet supermooie weer mooie uitzichten gehad, vlakke stukken, steile stukken, vulkanisch landschap. En natuurlijk de kick van de finish!

We waren overigens wel blij dat we beneden waren. Dat we die hike hebben gedaan, hebben we overigens nog wel een paar dagen geweten: spierpijn, stijf en vermoeide benen, maar het euforische gevoel is beter. En we hadden het biertje/appel cider daarna in de zon echt verdiend.

De volgende ochtend nog een beetje gewandeld (spiertjes losgooien en geocachen) en daarna richting Wellington gereden.

De trip van Tongariro National Park naar Wellington (de hoofdstad van Nieuw-Zeeland, in het zuiden van het Noordereiland) was lang (336 km), dus daar hebben we de hele middag over gedaan. Onderweg van het landschap genoten en nog een paar keer gestopt, zoals bij een nogal Nederlands dorpje, Foxton, waar een windmoelen stond en een Nederlands eettentje (met poffertjes!), dat helaas al gesloten was.

Aan het einde van de middag zijn we in Wellington aangekomen. We hadden een camperplek gereserveerd bij een motel aan de rand van Wellington en zijn de volgende dag met de bus naar Wellington gegaan.

Wellington is dus de hoofdstap van Nieuw-Zeeland, maar heeft minder inwoners dan Auckland (ongeveer 200.000). Wij vonden het wel een leuke stad: er zijn ouder gebouwen uit de koloniale tijd, met daartussen hoge kantoorgebouwen. Wellington ligt aan de kust en wordt omringd door bergen, ze hebben een hele leuke boulevard waar je kan wandelen en waar (opvallend veel) mensen hardlopen. Een leuke stad waar we ons die dag prima hebben vermaakt.

Woensdag (gisteren dus) hebben we de overtocht gemaakt van het Noordereiland naar het Zuidereiland, een mooie boottocht van ongeveer 3,5 uur met mooie uitzichten (ja, het wordt een beetje saai en je went er ook aan en je moet af en toe tegen jezelf zeggen, dat dit niet normaal is).

Gisteren in Nelson geslapen en vanmorgen doorgereden naar Abel Tasman park. Vandaag een beetje de omgeving verkend met de fiets en een watertaxi geboekt voor morgen. En verder willen we vandaag een grove planning maken van onze tijd op het Zuidereiland. Daarover later meer..

Tot slot nog een aantal wist-je-datjes:

• In de bus naar Wellington centrum zat ik naast een (van oorsprong Schotse) vrouw die ons onderweg van alles vertelde over Wellington (aardige mensen, die Schotten.. jammer dat ze uit de EU zijn 😉)
• We komen af en toe dezelfde mensen (weer) tegen, zoals een Zwitsers stel, dat een jaar lang aan het reizen is
• Op de boot een (wat ouder) Canadees stel ontmoet dat al sinds november aan het reizen is. Ze vertelde me van een “bike and barge” tour die ze wilde gaan doen in NL: overdag fietsen van de ene naar de andere plaats, ’s nachts slapen in een boot die naar de bestemming van die dag toe vaart.. Nooit van gehoord, maar ziet er leuk uit.
• De Yahtzee competitie is tijdelijk onderbroken in verband met onze hike-activiteiten. De stand is nu: Johan – Nicole: 12 - 6
• Het aantal geocaches in NZ staat op 54
• Leestip: “Een klein leven” van Hanya Yanagihara (722 bladzijden, maar ik heb het uit!)
• We zijn nog steeds blij met onze camper, zeker als we zien hoe onhandig het soms is als je een grote camper hebt
• Ik bedenk onderweg wel eens wist-je-datjes, maar dan vergeet ik ze op te schrijven en dan weet ik het dus niet meer. Zal wel met de leeftijd te maken hebben 😊