NZ 11: Van de zuidelijkste punt ver naar het noorden

30 maart 2020 - Ohope, Nieuw-Zeeland

Zoals beloofd nog een update van onze laatste “echte” reisweek in NZ. Het is even geleden, maar gelukkig heb ik bijgehouden wanneer we waar waren en komen de herinneringen snel weer boven.

Waar waren we gebleven? In Curio Bay, in het zuiden van het Zuidereiland, waar we de zeldzame yellow-eyed pinguin hebben gezien en er Hector dolfijntjes in “onze” baai zwommen.

De dag erna (we zitten dan op zaterdag 14 maart) zijn we via een “scenic route” naar Manapouri gereden. Dat wil dus zeggen een route langs de onderkant van het Zuidereiland, van de zuidoostelijke punt (rechtsonder) naar de westelijke kant van het eiland. We zijn op een aantal plaatsen gestopt, zoals Slope Point (het allerzuidelijkste punt van het Zuidereiland), Whakapapa Lighthous (vuurtoren), een apotheek (ontstekingsremmers voor mijn heup) en Invercargill (om bij te tanken). Een hele mooie route langs de kust en door havenplaatsen, met als uiteindelijk doel Manapouri, vanwaar we zouden vertrekken voor de boottocht naar Doubtful Sound.

Die zondag de wekker dus vroeg moeten zetten (5.45 geloof ik), omdat we de vroege boottocht hadden geboekt. “Doubtful Sound” wordt vaak vergeleken met de fjorden in Noorwegen (en ligt ook in het Fiordland National Park). We varen eerst met een boot over het meer en zien zo de zon op komen. Bij aankomst in Westham stappen we in een bus en rijden we over de Wilmott pass (met hellingen tot 20%!) naar de boot waarmee we een cruise door de fjorden gingen maken. We hadden een zonnige dag uitgekozen en kunnen ons nu ook een voorstelling maken van de fjorden in Noorwegen. Echt heel indrukwekkend en mooi, dus dat is volop genieten. Alleen weinig watervallen gezien, omdat het daarvoor al te lang niet geregend had. Na de cruise weer over de Wilmott Pass en met de boot terug naar Manapouri. Al met al een hele dagtrip met mooie indrukken (en foto’s).

Vanuit Manapouri hebben we toen (na nog een paar geocaches te hebben opgepikt) verder gereden naar Te Anau, een klein half uurtje verder. Hiervan hadden we ons meer voorgesteld en ook de camping was echt helemaal niet gezellig. De laatste uurtjes van de dag het dorpje verkend en besloten dat we hier niet lang zouden blijven. Het is voornamelijk een uitvalsbasis voor Milford Sound, dus veel winkeltjes, restaurantjes etc.

De volgende ochtend nog even rondgewandeld en wat souvenirs gekocht voor het thuisfront en vervolgens doorgereden naar Queenstown, de eerste wat grotere stad op de weg terug naar het noorden.

Hmm, ook hier hadden we ons wat meer van voorgesteld. Queenstown is de uitvalsbasis voor activiteiten zoals bungee jumpen en raften.. Tja, dat is niet echt aan ons besteed. Verder kun je vanuit hier ook een cruise boeken naar Milford Sound (maar we waren al naar Doubtful Sound geweest) en kun je er wandelen (maar ik ben nog “geblesseerd”). En er waren vooral veel winkels, heel veel winkels, cafés en jeugd. Dus als snel besloten dat we hier niet heel lang zouden blijven.

Na een enorme koude nacht in Queenstown (sokken, joggingbroek, trui met muts aan in bed), nog een wandeling gemaakt in de tuinen en langs het meer van Queenstown, waarna we naar Glenorchy zijn gereden. Queenstown ligt onderaan het meer (Lake Wakatipu). Glenorchy is een klein dorpje dat je kunt bereiken door aan de oostkant langs het meer naar boven te rijden (ongeveer 45 km). Die weg is dus echt heel gaaf (later ook gelezen dat dit 1 van 8 mooiste wegen is van de wereld). Glenorchy zelf is erg rustig, maar mooi gelegen tussen de bergen en aan het meer, ze hadden een aantal geocaches en goede koffie!

Na ons bezoek aan Glenorchy zijn we teruggereden naar Queenstown en op een camping gaan staan net boven de stad, heerlijk rustig, mooie uitzichten op bergen, mooi weer, dus prima om even te relaxen. 

Woensdag zijn we via een oud goudmijnstadje (Arrowtown) naar Wanaka gereden, waarvan we hadden begrepen dat het de meer relaxte variant van Queenstown was. En dat was inderdaad zo.. mooi gelegen aan Lake Wanaka met een paar leuke restaurantjes en winkeltjes. We hadden het plan om hier 2 dagen te blijven staan en wat korte wandelingen te doen, maar door de ontwikkelingen van corona besloten om in een iets sneller tempo naar het noorden te gaan reizen. De volgende ochtend via Lake Wanaka en Lake Hawea naar Fox Glacier gereden, aan de westkant van het Zuidereiland. Onderweg nog een wandeling gemaakt naar de “blue pools”, een rivier met enorm helder blauw water (zie foto) en de fantail falls (watervallen die nu door de droogte niet heel spectaculair zijn). In Fox Glacier is het weer altijd wat minder en zo ook vandaag. We zaten tussen de bergen, maar konden ze door de mist niet zien. Maar.. de verwachtingen voor de dag erna waren goed, dus wie weet..

En ja hoor, de dag erna was het nog wel wat mistig toen we opstonden, maar je zag de blauwe stukjes lucht ertussen door komen. Omdat we hadden besloten iets sneller naar het noorden te gaan, zouden we vandaag direct doorrijden. Dus op tijd opgestaan en naar Lake Matheson gereden, een meer vlakbij Lake Matheson waar je een mooie wandeling kon doen. Als het windstil is, kun je de bergen weerspiegeld zien in het meer.. en dat was inderdaad zo, al dreven er ook wel wat wolken langs..  

Na de wandeling rondom het meer naar een uitzichtpunt gereden in de buurt en uiteindelijk ook besloten de wandeling naar Fox Glacier te gaan doen (1,5 uur). Hier hebben we niet veel van kunnen zien door de toenemende bewolking en het feit dat je niet dicht bij de gletsjer kunt komen. Stukken van de gletsjer kunnen namelijk los komen en als dat naar beneden komt, overleef je dat niet..

Na deze actieve morgen met de auto verder gereden en onderweg besloten die dag zover mogelijk te komen. Uiteindelijk via de “Great Coast Road” (aan de westkant) op Carters Beach terecht gekomen, Hier hadden we op de heenweg ook geslapen, maar de receptie was nu veranderd om te voldoen aan de nieuwe regels om afstand te houden. 

De volgende dag zijn we verder gereden naar het eindpunt van het Zuidereiland, Picton, waar we de volgende ochtend de boot naar Wellington/Noordereiland zouden nemen. En als je wilt weten wat er daarna gebeurde, moet je nu het verhaal in “NZ 9: Corona in NZ” lezen.

Onze “echte” vakantie zit er nu dus op, dus geen foto’s en verhalen meer van wat we zoal zien, doen en meemaken. Voor zolang het duurt, gaat deze blog verder als blog om jullie te informeren hoe het ons hier verder gaat in (inmiddels) lockdown.

Uiteraard kunnen we de blog niet afsluiten zonder de wist-je-datjes. Die had ik in de loop van de tijd opgeschreven, dus die kun je hieronder lezen.

Wist-je-datjes Doubtful Sound

  • Op de bergen groeien zetten de bomen zich niet vast in de grond. Er is daar heel veel mos (300 soorten en soms wel 1 meter dik), waar de bomen hun voedingsstoffen uit halen. Er is een aantal “anker” bomen, die volgens mij wel vast zitten aan de berg, de andere bomen zetten zich vast in het mos.
  • Het verschil tussen een “tree avalanche” en een “land slide”. Bij de eerste raken de bomen en het mos (zie hierboven) los van de berg en heb je daarna een wit stuk rots. Bij een “land slide” komt er ook een deel van de berg (rotsen, graniet etc.) mee.
  • Wij waren toevallig in Doubtful Sound precies 250 jaar (dus op dezelfde dag) nadat Captain James Cook deze omgeving ontdekt heeft.
  • We hebben in Doubtful Sound ook door de Wilmot’s Pass gereden (met een bus en een chauffeuse) met een helling van 20%!
  • Het verschil tussen een “sound” en een “fjord”: Een sound ontstaat door water vanuit de bergen, een fjord door water afkomstig van gletsjers
  • Het nationale park heet “Fiordland National Park”, waarbij ze er later achter kwamen dat ze het verkeerd gespeld hadden 😊
  • Wij waren in Doubtful Sound op de 5de dag dat het droog was, bij 6 dagen geen regen noemen ze het droogte
  • Een paar weken geleden zijn er overstromingen geweest op het Zuidereiland en is er in Doubtful Sound 1 meter regen gevallen! Er valt daar per jaar (200 dagen regen) 3-4 meter regen (dus ze rekenen daar niet meer in millimeters)

Wist-je-datjes algemeen

  • In Dunedin kregen we niet echt een plek gevonden waar we de camper even konden parkeren en kwamen we in een woonwijk terecht met steile straatjes. Wat denk je? Zaten we in de wijk waarin zich ook de steilste straat van de wereld bevindt!
  • We hebben nu 7000 km gereden
  • In NZ hebben ze schapen, heel veel schapen en overal schapen
  • Possums zijn ooit vanuit Australië in NZ geïntroduceerd voor hun vacht. Nu zijn er 75 miljoen, en die eten de bladeren, struiken etc. op en is het een plaag (en zie je ze heel veel dood op de weg liggen)
Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

1 Reactie

  1. Ineke:
    30 maart 2020
    Toch weer een mooie route gehad. 😀
    De eerste 2 maanden toch veel gezien. Corona had ook kunnen komen als je er 2 weken was.