NZ 7: Van Christchurch naar Curio Bay

Allereerst willen we iedereen sterkte wensen met het coronavirus. Voor ons een ver-van-m’n-bed show, maar het is toch wel erg heftig in NL. Maak er het beste van, ondanks de beperkingen!

Ten tweede iedereen bedankt voor de leuke reacties op de blog. Leuk om te weten dat er mensen in NL zijn, die ons volgen. Het is ooit begonnen als een fysiek dagboek om m’n vakantiebelevenissen bij te houden (met de nodige tekeningen en ingeplakte bierviltjes). In de loop van de jaren is het, mede door de technologische ontwikkelingen, geworden tot de huidige blog. Nogmaals, leuk om te weten dat jullie ons volgen en de moeite nemen een reactie te plaatsen!

We waren de vorige keer gebleven in Christchurch, waar we op een oprit hadden overnacht. Na nog even gekletst te hebben met de eigenaren, die uiteraard weer superaardig zijn en allerlei tips hebben op weg gegaan. Het doel van die dag was Akaroa, een stadje op het schiereiland “Banks Peninsula”.

Via Lyttelton en de “toeristische route” naar het schiereiland en het dorpje Akaroa gereden. Echt een supermooie route door de bergen met scherpe bochten, steile hellingen en hele mooie uitzichten op de baaien en Akaroa (zie foto’s).

Die middag Akoroa verkend (ruim 600 inwoners), dus ook nog wel tijd om een paar geocaches te zoeken (en gevonden!). Akaroa is een dorp waar de Fransen zich destijds gevestigd hebben, dus  veel Franse straatnamen, huisjes en winkeltjes/restaurantjes (zoals een “boucherie” en een “bistro”).

Donderdag was het weer een supermooie dag, dus besloten om een kort boottochtje door de baai te maken, op zoek naar de kleinste (blauwe) pinguins van de wereld en de kleinste (Hector) dolfijnen. We hebben ze gezien… maar ze zijn heel snel en heel klein 😊, dus op de foto krijgen lukte niet.

Na de boottocht vertrokken richting Lake Tekapo, met voor NZ-se begrippen een hele saaie rechte weg (ik ben bijrijder/navigator en viel bijna in slaap en dat is me echt nog niet overkomen hier). We hebben een tussenstop/overnachting gedaan in Geraldine en zijn de volgende ochtend verder gereden en kwamen op tijd aan bij onze camping aan Lake Tekapo.

Wauw, wat een kleur heeft dat water!! Dus stoeltjes voor de camper en genieten! In de middag nog langs het meer richting het dorpje gewandeld (en ik heb vooral heel veel foto’s gemaakt 😉).

De dag erna na het ontbijt een wandeling gemaakt naar Mount John (gestart op 720 meter, top op 1000 meter, dus voor ons een eitje 😊). De heenweg was vrij steil en ging deels door de bossen en hebben we in een uurtje gelopen. Op de top echt waanzinnige uitzichten (en goeie cappuccino en worteltaart 😊). Dat is dus echt genieten! Daarna de berg aan de andere kant afgedaald, waar je continu in open veld loopt en zicht hebt op Lake Tekapo en de omringende bergen en je het tweede deel langs het meer loopt. Iets langere tocht (2 uur), maar wel supermooi. En dan heb je dat lekkere stoeltje met uitzicht op het meer (en dat biertje/wijntje) wel verdiend als je beneden bent!

De dag erna was er dus een “slechte” dag voorspeld en hadden we besloten dat we niet naar Mount Cook village zouden gaan, wat hoger in de bergen ligt, omdat het daar zeker slecht weer zou worden. Dus hebben we een uurtje gereden en zijn we gestrand op een freedom camping aan Lake Pukaki. We hebben wat gewandeld in de omgeving en vooral (alweer, het wordt wel erg saai) genoten van het uitzicht. We stonden namelijk op een freedom camping direct aan Lake Pukaki, wat echt niet verveelt!

Op een freedom camping mag je dus alleen maar staan als je “self-contained” bent, dat wil zeggen dat je je eigen toilet hebt en afvoer van toilet en water dat je gebruikt uit de kraan. Want er is hier dus niets: geen receptie, geen slagboom, geen verlichting, geen douche, alleen in dit geval 4 wc’s. Er is alleen bordje dat aangeeft dat het een campsite is voor “self-contained vehicles”. Het aantal wc’s is eigenlijk best weinig voor het aantal campers dat hier staat en ze zijn van de categorie “long drop”, dat wil zeggen dat je niet kunt doortrekken, maar alles op 3 meter diepte valt (op de grote hoop, zullen we maar zeggen 😊). Over de geur zullen we het niet hebben, maar… de wc schoon, er is meer dan voldoende wc-papier en van die handgel, zodat je zonder stromend water (want dat is er hier dus niet) toch je handen kunt wassen.. Echt super! Een douche hebben ze er niet, maar ach.. dan douchen we niet of we springen even in het meer. We gebruiken onze eigen douche en toilet dus niet en dat hoeft ook niet, als je je een beetje flexibel opstelt 😊.

De dag erna werden we wakker met weinig zicht door de vele mist. Maar… we zagen kleine stukjes blauw, dus besloten richting Mount Cook te rijden.. En wat denk je.. we rijden weg van het meer en weg uit de mist, met een strakblauwe hemel.. Top dus!

De weg naar Mount Cook loopt langs het Lake Pukaki met uitzicht op Mount Cook, dus echt supermooi om te rijden (zie wederom de foto’s). Bij Mount Cook Village aangekomen de wandelschoenen aangetrokken en de Hooker Valley track gedaan, 3 uur retour, door de vallei, over 3 hangbruggen met als eindpunt een mooi uitzicht op Mount Cook. Het was een hele mooie wandeling, met goed wandelweer, met soms enorme windvlagen en veel andere wandelaars.

Daarna terug gereden naar Lake Pukaki en nog even genoten van de enorme mooie kleur van het water. Nog even gedacht om nog een nacht op de freedom camping te blijven staan, maar de ervaring met de toiletten waren voor ons toch te ingrijpend en dus hebben we besloten aan het einde van de middag alvast een deel te gaan rijden.

Uiteindelijk zijn we beland in Omarama, een dorpje op een kruispunt van wegen met een tankstation, een camping, een winkel en een chauffeurscafé/motel/restaurant. Weinig te beleven dus, maar we hebben heerlijk gegeten (een chauffeursportie 😊). Oh ja, voordat we bij de camping waren nog een afslag genomen en naar “clay cliffs” gegaan. Wauw, dat was dus weer een hoogtepunt die dag (zie de foto).

Die avond Whatsapp-contact gehad met Rob en Marlies, die we eerder zijn tegengekomen in Abel Tasmanpark en die hun camper hebben gehuurd bij hetzelfde bedrijf als wij. Zij bleken op onze route te zitten (maar dan de andere kant op), dus de dag erna hebben we gezellig samen geluncht op de parkeerplaats in onze camper (en intussen de regenbui afgewacht 😊) en door Oamaru gewandeld (een klein stadje met veel oude Victoriaanse gebouwen). ‘s Avonds met z’n vieren uit eten geweest, ontzettend lekker en (te)veel gegeten en veel gelachen.

De dag erna nog even kort door Oamaru gewandeld en vervolgens via een enorm mooie route (ja hoor, we hadden er weer 1) langs de kust en door de bergen doorgereden naar Dunedin, een (relatief) oude stad met Schotse roots én studentenstad. Het was de planning hier 2 dagen te blijven, maar ik moet even rust aan doen met wandelen (zie wist-je-datjes) en dus de volgende dag verder gegaan en via de toeristische route naar het bijna-zuidelijkste puntje van het Zuidereiland gereden, Curio Bay. 

In Curio Bay is er niet veel meer dan een camping en visitor center, maar ook…. een mooie baai, waarin we een zeehond en 2 Hectordolfijntjes hebben zien zwemmen.. en een baai, waarin we al 2 avonden een yellow-eyed pinguïn aan land hebben zien komen (zeldzame pinguïn, nog maar 300 paren in de wereld). Dus dat is genieten hier!!

En tot slot nog een aantal wist-je-datjes:

• Aantal gelogde geocaches in NZ staat op 82
• Ik blijf me nog steeds verbazen over de schone wc’s
• De benzine en diesel zijn hier echt veel goedkoper, respectievelijk € 1,32 en € 0,90 per liter. Dit terwijl andere dingen, zoals vlees, duurder zijn dan in NL.
• Op de camping in Akaroa zijn we Wendy en Lyndon tegen gekomen, een Canadees stel dat we hebben ontmoet op de boot naar Wellington. Echt toevallig, want zijn gingen na aankomst op het Zuidereiland precies de andere kant op.
• Ze hebben hier ook elektrische mountainbikes, misschien wel omdat je niet heel veel stadsfietsen hier ziet?
• Als je ergens gaat eten, is dat goedkoper dan in NL, terwijl de boodschappen duurder zijn. Heel apart!
• Ik ben “geblesseerd”, de combinatie van het matras en het vele wandelen heeft m’n heup niet veel goeds gedaan. Ik vermoed een ontsteking in slijmbeurs of pees, maar de ontstekingsremmers en verplichte rust lijken te helpen. Dus binnenkort weer meters maken!!
• We hebben de verwarming al gebruikt (veel herrie, maar ook veel warmte). Het wordt hier ’s avonds echt koud.
• We hebben de eerste gevolgen van de branden in Australië gezien op de gletsjers bij Mount Cook (zie foto)